آمریکا سنگ محک تیم متحول شده آلکنو|پیوند دوباره همبستگی ترک خورده والیبال ایران

گروه ورزش/شهرآرانیوز، تیم‌های ملی والیبال ایران و آمریکا در شروع هفته سوم لیگ ملت ها، امشب در ریمینی ایتالیا هجدهمین رویارویی رسمی خود را برگزار می‌کنند. جدالی سخت‌تر از همه بازی‌هایی که تاکنون در هفته‌های اول و دوم داشته ایم و عیار واقعی جوانان و تیم ما را عیان‌تر می‌سازد. حتی دو بازی با صربستان و آلمان هم با درجات کمتر چنین ویژگی‌هایی با خود دارند و سنگ محک خوبی برای تیم متحول شده آلکنو خواهند بود.
اینکه بر خلاف بازی‌های هفته اول، در هفته دوم خوب بودیم، هیچ شکی نیست، ولی این نکته و واقعیت را هم از نظر دور نباید داشت که در بین رقبا و چهار تیمی که بر آنان پیروز شدیم، بردن کانادا برای ما مهم بود وگرنه بردن، بلغار‌های تغییر نسل داده بدون سیگانوف و سوکولوف و تیم دوم ایتالیا و حتی هلند شبیه به بلغارستان از جنبه روحی برای تیم ما با اهمیت است، ولی از نظر کیفی و درجه اهمیت، خیلی دستآورد بزرگی نبود. کار اصلی تیم ما از هفته سوم خواهد بود که به جز استرالیا و با وجود آنکه هدف تیم ما کسب نتیجه نیست، بردن رقبای بزرگی، چون آمریکا، برزیل، صربستان، لهستان، آرژانتین، فرانسه و حتی اسلوونی می‌تواند مهم و امیدوار کننده در المپیک قلمداد شود.
طبیعی هم هست که امشب پیروزی در برابر آمریکا تیم سوم رنکینگ جهانی برای ما و مردم ما به رغم همه صحبت‌های رایج در زمینه برد و باخت‌های ورزشی، مهم و انگیزه بخش برای ادامه راه خواهد بود. البته از نظر رنکینگ و سابقه و جایگاه و مدال‌ها و افتخارات هرگز دو تیم را نمی‌توان با یکدیگر مقایسه کرد، ولیکن در یک دهه اخیر تیم ملی والیبال ایران بر خلاف دهه ۷۰ تا ۹۰، چندبار بر همین تیم همیشه مدعی صاحب سه مدال طلا در المپیک و بنیانگذار والیبال در دنیا غلبه کرده که آخرین بار آن رقابت‌های جام قهرمانان قاره‌ها در سال ۲۰۱۷ ژاپن بود که تیم ایران در عین ناباوری، از باخت دو بر صفر، پیروزی ارزشمند ۳ بر ۲ ساخت. هر چند در مجموع ۱۷ رویارویی قبلی و رسمی دو تیم، سهم ما ۵ برد و سهم حریف ۱۲ برد تاکنون بوده است.
البته در سه چهار سال اخیر کمی درجا زده ایم و حتی برخی مواقع مثل مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۸ بلغارستان و ایتالیا و جام جهانی ۲۰۱۹ به تیم دوم آن‌ها هم باخته ایم، اما امشب با حضور آلکنو روی نیمکت ایران و انگیزه بخشی مناسب و کوچینگ خوبی که در این بازی‌ها داشت، امیدواریم دوباره از ریمینی ورق به سود تیم ما بر گردد.
آنچه این روز‌ها مایه امیدواری والیبال دوستان شده، بازگشت نشاط، پیوند خوردن دوباره همبستگی ترک خورده تیمی و دمیده شدن روح جنگندگی به کالبد تیم ملی بوده و این را در چند بازی گذشته تیم ملی به جز بازی با ژاپن می‌شد در حرکات بازیکنان همراه با یک فرماندهی خوب دید.
با این دورنماست که انتظار نمایشی بهتر و متفاوت‌تر از همیشه از تیم ملی در مصاف با آمریکایی داریم که می‌تواند یک شروع خوب برای تداوم درخشش هفته دوم در هفته سوم باشد. هر چند کار دشواری است و حریف هم بسیار قدرتمند و نامدار است و کارنامه‌ای روشن دارد.
آمریکا امشب در غیاب دو بازیکن اصلی اش، آرون راسل که نامش بدلیل انجام عمل جراحی در لیست نیست و تیلور ساندری که شاید باشد و شاید نباشد، آنقدر قوی و پر مهره است که اتکایش به این دو بازیکن غایب نباشد. در همین پست قدرتی با بودن بازیکنانی مثل دی فالکو، جاشکه، موگو توتیا و حتی لازم باشد اندرسون، جان اسپراو هرگز احساس ضعف نمی‌کند. در سایر پست‌ها هم اگر امروز والیبال ما دیر با آلکنو به فکر جانشین سازی برای بزرگانش افتاده، آن‌ها از چند سال قبل در کنار استفاده از با تجربه هایی، چون اندرسون، کریستین سن، برادران شوجی، پتچ، اسمیت، جندریک و هولت، جانشینان جوانی، چون انسینگ، دی فالکو، آوریل، استال و برندن ساندر را پرورش داده و ساخته اند و از ما چند قدم از این منظر جلوترند.
البته تیم ملی ما نیز هم اکنون به شکل چشمگیری صاحب سرمایه‌های ارزشمند و جوانان خوبی، چون بردیا سعادت، اسفندیار، کاظمی، میثم و آرمان صالحی، حضرت پور، شریفی، کریمی، مجرد در کنار با تجربه هایی، چون معروف، موسوی، عبادی پور، غفور، غلامی، عابدینی و فیاضی هست که با همین مجموعه می‌توان، هم چشم به نتایج آبرومندانه در لیگ ملت‌ها دوخت و هم در المپیک نیم نگاهی به صعود به پلی آف و خلق شگفتی داشت.